بَلِّـــغ ما اُنـزِلَ اِلَیــکَ
آیه 67 سـوره مـائـده :
یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس و الله لا یهدى القوم الکافرین
این آیت در حالی بر قلب نازنین پیامبر(ص) نازل شد که ازحجة الوداع بازمیگشتند،
سواره بود و در فکـر امت، بعـد از وفات خود،در آن موقع جبـرئیلبا چهره روحانی فـرود آمدی نه به صورت بشــر،
و این آیه را به وی ابـلاغ کرد:
ای فـرستاده خـــدا ؛
آنچه ازسوی خـداونــدبه تو نازل شد
(انتصاب حضرت عـلـی (ع) به مقام ولایت و جانشینی خود)
به مردم ابلاغ کن،
که اگر چنین نکـنـی،
همچنان است که هیچ از پیامهای وی نرسانده باشی،
(این پیام اهمیت ولایت امیرالمؤمنین (ع) را بیان میدارد)
و خداوند تو را از (بدی و آزار) مردم نگاه میدارد و خــداونــد کافـــران را هــدایت نمی کند.
این نـدای خـداونـــد که بنام رسالــت است شــریفتـــر از دیگـــر نـدا هاست،زیرا درجه رسالت بالاتر از درجه نبـوّتاست،
زیرا هـر رسـولی نبی هـم هـسـت،لکن هـر نبی ای رســول نباشد!
این نـدا میگوید:
ای محمّــد ؛
آنچه را بتو ابلاغ کردیم به خلق برسان و هیچ وا مگـیـــر، لیکن حقیقت رسالت و اسرار محبت نه بر اندازه طاقت ایشان است که آن مشرب خاص تو است،
ما آنچه باید به دل تو رسانیم خود رسانیم،
این بود که در آن موقع جبرئیل با چهره روحانی فـرود آمدی نه به صورت بشر،که همی به دل پیوستی و راز و ناز با دل او بگفتی!
(اَلّلهُـــم َصَــلّ ِعَلی مُحَمَّـدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّـل فَرَجَهُــم)
************************************
با دل همه شب حدیث تو میگویم
بـــوی تو ز هـر باد سحـر میجویم
آنـرا که وصـــال یـــار دلبــر باید
از خویشـتنش فـراق یکـســـر باید
**********************************
و اما کلامی چند پیرامــون ولایت و امامت:
امروزه برخی از مدعیان روشنفکریِ دینی موضوع مهم ولایت و امامت امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب صلوات الله وسلامه علیه را در حدّ مسأله ای تاریخی میدانند،
و بحث و گفتگو در باره آن را سبب اختلاف بین مسلمانان قلمداد میکنند!
و همواره روی سخن آنان با شیعه است که از مواضع اصولی و برحق خود دست بردارند و به جمع سایر فِرَق بپیوندند!
و صراحتاً از فرقه های دیگر جانبداری می نمایند!
اینگونه افراد معمولاً کسانی هستند که پیامبری پیامبر(ص) را در ارتباط با جهان غیب و عالم اعلی نمی دانند!
و تمامی مسائل مذهب را با عینک مادی دیده و توجیه مادی و زمینی مینمایند!
و اصلاً به جنبه های غیبی و ماوراء مادی مسئله اعتقادی ندارند!
و از این جهت است که هرگز چنین فکر نمی کنند که اگر براستی خیرخواه اسلام و مسلمین هستند
با پذیرش حقیقت، بر محور حــق چرخیده
وحدت را بر اساس اعتراف به حق ایجاد کنند،
زیرا توجه به معنی و جایگاه امامت، نشانگر اعتقادی بودن این اصل است،
و در قرآن کریم آمده است :
« وَ اِذِ ابتَلی اِبراهِیمَ رَبِّهِ بِکَلِماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ
قالَ اِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِماماً
قالَ وَ مِن ذُرِّیَتِی
قالَ لا یَنالُ عَهدِی الظّالِمِینَ »
آیه 124 سوره مبارکه بقره
[ هنگامیکه پروردگار ابراهیم او را به آزمایشاتی آزمود،و او تمامی را کامل کرد،
خداوند فرمود: همانا تو را برای مردم امام قرار میدهم،ابراهیم گفت: و از فرزندانم؟
خداوند فرمود: پیمان امامت من ستمکاران را نخواهد رسید !]
از این آیه شریفه استفاده میشود که امامت از سوی خداوند است
و مقامی است که لازمه آن عصمت بوده و نصب آن فقط بوسیله خداوند تحقق می پذیرد.
و در حدیث مشهور ثقلین،امــــام به ضمیمه قــــرآن جانشین پیامبر(ص) معرفی شده است:
« اِنِّی مُخَلِّفٌ فِیکُمُ الثَقَلَینِ کِتابَ اللهِ وَ عِترَتی اَهلِ بَیتِی اُنظُرُوا کَیفَ تَخلِفُونِی فِیهِما »
از این روی امام (ع)نایب و جای نشین پیامبر(ص) در تمامی ابعاد و شؤن میباشد به جز یک شأن (نبوت تشریعی)
که پیامبر(ص) مکرر فرموده اند:
« یا علی اَنتَ مِنِّی بِمَنزِلَةِ هارُونَ مِن مُوسی اِلاّ اَنَّهُ لا نَبِیَّ بَعدِی»
و نیز در طول 23 سال پیامبری خود بارها مقامات امام علی (ع) را به مسلمانان گوشزد فرموده زمینه جانشینی ایشان را فراهم نموده اند،
و فضایل و مناقب و شؤن مهم امام(ع) را همچون ولایت در تکوین، ابلاغ متن دین،تبیین و تفسیر قرآن و احکام آن،زمامداری و حکومت جامعه،علم غیب،عصمت،شجاعت،و....را تذکر داده اند.»
برگرفته از:
وبلاگ سرچشمه عدالت و فضیـلت
